چگونه با سختی‎‌‎های زندگی مواجه شویم؟
اخبار ایران کازمد - سلامت نیوز-*ریحانه باغبانی شمیرانی: هنگامی که دوران کودکی را پشت سر می گذاریم و به محض ورود به دنیای نوجوانی، ناگهان از جانب دیگران تشویق می شویم که خوب و کامل باشیم. از ما انتظار می رود که در تمامی زمینه ها و به خصوص در مورد شغل و تحصیلات با تمام توان تلاش کنیم. امور مختلفی برای ما تعریف می شود که باید یکی پس از دیگری از عهده آن ها برآییم تا مورد تایید جامعه باشیم؛ درس بخوانیم، شاغل شویم، ازدواج کنیم، فرزندآوری کنیم و…. به گزارش سلامت نیوز به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، اطرافیان دائماً ما را تشویق می کنند تا با تلاش بسیار اوضاع را بر وفق مراد خود پیش ببریم تا شاد و خوشبخت باشیم. اما سؤال اینجاست که آیا صرفا با تلاش کردن و محقق کردن اهداف مان ما خوشبخت خواهیم بود؟ آیا نیستند زمان هایی که علی رغم تلاش بسیار زیاد و طاقت فرسای ما، اوضاع آنگونه که پیش بینی اش را می کردیم پیش نمی رود؟ چرا والدین، جامعه و سیستم آموزشی بر زمان هایی که زندگی باب طبع ما و یا عزیزان مان نیست تاکیدی نکرده و ما در مورد چگونگی پاسخ به چنین شرایطی بی سواد محسوب می شویم؟ در حالی که با یک نگاه کوتاه به زندگی خود و اطرافیان مان متوجه می شویم آدمی در مقاطع مختلف زندگی درگیر پاسخ دادن به چالش های ناخوشایندی است که شاید خودش در ایجاد آن ها نقشی نداشته است. بنابراین نیاز داریم توانایی پاسخ دادن به ناملایماتی که زندگی برای خود یا اطرافیان مان ایجاد می کند را بالا ببریم. در ادامه به چند ویژگی اشاره می کنیم که یاری مان می کنند تا پاسخ مناسبی به سختی های روزگار بدهیم. تاب آوری تاب آوری، هنر ادامه دادن و تسلیم نشدن است، درست در زمان هایی از زندگی که همه چیز تیره و تار به نظر می رسد و احساس می کنیم تمام سختی های دنیا به سرمان آوار شده است. نه تنها این مهارت را نمی دانیم، بلکه آن چنان از پرداختن به آن در فرآیند تربیتی ما غفلت شده که بسیاری از ما به سختی حتی این کلمه به گوش مان رسیده است. شاید یکی از مهمترین دلایلی که سرپرستان اولیه ما از جمله والدین مان به این ویژگی نپرداخته اند این است که آن ها نمی توانستند تصور کنند جگرگوشه عزیزتر از جانشان قرار است روزی با ناملایمات زندگی روبرو شود. آن ها ما را با این مقوله آشنا نمی کنند چون نمی خواهند باور کنند که زندگی بالاخره روزی سر ناسازگاری با ما خواهد گذاشت. اما امروز در بزرگسالی زمانش رسیده که خودمان باور کنیم که یکی از ارزشمندترین مهارت های ما این است که پس از روبرو شدن با سختی و مشکلات زندگی، همچنان تسلیم نشویم و ادامه دهیم. نیاز داریم آگاهانه بپذیریم دیر یا زود همه ما درد و رنج هایی را در زندگی تجربه می کنیم، اما بایستی آن رنج ها را درک کرده و هم چنان ادامه دهیم. هر یک از ما نیاز داریم دردهای کوچک و بزرگ زندگی را تاب بیاوریم. یکی از مهم ترین عواملی که کیفیت و عمیق بودن شخصیت یک فرد را نشان می دهد در پاسخی است که به چنین شرایطی می دهد. اما در اطراف خود افراد بسیاری را می بینیم که پس از مصائب و رنج های زندگی به رفتارهای پرخطری مثل اعتیاد به مخدر یا الکل روی می آورند زیرا توانایی تاب آوردن رنج های زندگی را نیاموخته اند. همدلی کردن همدلی کردن توانایی و ظرفیتی است که ما از خود نشان می دهیم تا با رنج ها و تجربیات منحصربه فرد شخصی دیگر ارتباط برقرار کرده و آن را درک کنیم. این بار موضوع پاسخ به رنج و ناراحتی خود ما نیست، بلکه پاسخی است که به رنج و مصیبت یک عزیز می دهیم. برای آن که حقیقتاً بتوانیم با فردی همدلی کنیم، باید شهامت قرار دادن خود در جایگاه او و نگاه کردن دنیا از دریچه چشمان او را داشته باشیم. هر چند هرگز نمی توانیم رنجی که دیگری تجربه می کند را کاملاً درک کنیم، اما با قرار دادن تخیلی خود به جای او و تصور دنیا از زاویه دید او به بهترین نحو می توانیم همدلانه در رنج او شریک شده و حتی اندکی او را تسکین دهیم. پیش نیاز ایجاد مهارت همدلی، داشتن مهارت تاب آوری است؛ زیرا فردی که نمی تواند درد و رنج های زندگی خویش را تاب بیاورد، قطعاً نمی تواند در شرایط مشابه به دیگری کمک کند. کسی که همدلانه رفتار می کند سعی ندارد عزیزش را صرفاً آرام کند، بلکه خود را به جای او گذاشته و تا حد امکان رنج او را تجربه می کند و پا به پای او در غمش شریک می شود. امید پس از آن که رنج های زندگی خود و عزیزان مان را پذیرفته و آن ها را درک و تجربه کردیم، نیاز داریم تا چیزی ما را رو به سوی جلو سوق دهد. امید به ما می گوید وضعیت حال حاضر ما تنها سایه ای کمرنگ از آن اتفاقات زیبایی است که می تواند روزی در زندگی مان جاری شود. امید داشتن یکی از زیباترین تجربیات یک انسان است زیرا موجب ادامه دادن و بقای او می شود. زمانی که ما امید داریم که روزهای روشن از راه برسند می توانیم با تاریکی های امروز کنار بیاییم. اما این ویژگی هم در عصر حاضر کمرنگ شده است زیرا انسان امروزی عمیقا معتقد است همه چیز باید در همین لحظه کامل و بی نقص باشد، بنابراین برایش سخت است که صبر کند تا پس از تجربه روزهای تلخ، طعم روزهای شیرین را هم بچشد. * کارشناس ارشد مشاوره خانواده
برچسب‌ها:
